به همت مؤسسه آفرینشهای هنری آستان قدس رضوی، هشتاد و هفتمین نشست انجمن «عصر داستان»، 7 آذرماه، با حضور جمعی از نویسندگان و علاقه مندان به ادبیات، در نگارخانه رضوان مشهد برگزار شد.
این نشست با رونمایی از کتاب «وقتی همه‌جا شب است» نوشته شهرام نائینی آغاز شد، سپس نویسندگانی که در جمع حضور داشتند به‌نقد و بررسی این کتاب پرداختند.
شهرام نائینی نویسنده کتاب «وقتی همه‌جا شب است» در ابتدای این نشست درباره هدفش از انتخاب نام کتاب، اظهار کرد: این کتاب داستانی درباره افرادی است که زندگی با آنها مهربان نبوده و همیشه کفه ناکامی‌های ترازوی زندگی آنها سنگین‌تر و شب‌ها برایشان آرام و خوش‌آیندتر است، به همین دلیل این نام را برای کتابم برگزیدم.
نائینی افزود: من صدای شخصیت‌های کتاب را خودم شنیده‌ام و خواستم مخاطبان هم‌صدای آنها و لهجه‌هایشان را بشنوند و این حسِ واقعی، به‌خوبی به خوانندگان منتقل شود.
این نویسنده در پاسخ به این سؤال که از بین ۹ داستان این کتاب، کدام داستان را بیشتر دوست داشتید؟، گفت: انتخاب بین داستان‌ها کار بسیار سختی است، چون من با این شخصیت‌ها زندگی می‌کنم. این افراد و موقعیت‌ها سخت متولد می‌شود و هر کدام برای من معنای خاصی دارند.
وی اذعان کرد: اولین داستان این کتاب، در جاهایی مسیرش تغییر می‌کرد و گاهی باعث می‌شد که روزها ذهنم درگیر پایانش باشد و پیوسته در حال پرورش داستان در ذهنم بودم.گاهی داستان قفل می‌کرد؛ اما علی‌رغم وقت‌گیر بودن آن به تلاشم ادامه دادم و توانستم اولین داستان را با سرعت کم و سخت‌گیری زیاد، تمام کنم.
علیرضا جمشیدی، کاریکلماتور نویس،داستان‌نویس و منتقد ادبی در ادامه این نشست گفت: ویژگی قلم شهرام نائینی، قصه‌پردازی است و می‌تواند از سوژه‌ها، داستان‌های نادری متولد و داستان‌هایش را به طور کامل و ریز در ذهن مخاطب، تصویرسازی کند.وی افزود: در این کتاب از ادبیاتی استفاده شده که مانند چراغی، شب را روشن می‌سازد. شهرام نائینی به‌خوبی توانسته است از سبک رئالیسم در داستان‌هایش استفاده کند.
آرش رمضانی، نویسنده مشهدی نیز در ادامه گفت: قسمتی که از لهجه‌های مختلفی که در کتاب «وقتی همه‌جا شب است» استفاده شده بسیار موردتوجه من قرار گرفت و داستان را واقعی‌تر جلوه داد.
رمضانی تصریح کرد: در این کتاب دیالوگ‌ها مانند خود نویسنده بسیار قوی است و این مسئله نشان‌دهنده دقت نویسنده به اطرافش است و باعث خلق این اثر هنری شده است.
علی براتی گجوان، یکی دیگر از نویسندگان حاضر در این برنامه، درباره کتاب «وقتی همه‌جا شب است» اظهار کرد: توانایی زیادی مي‌خواهد که هم بتوان داستان کوتاه‌نوشت و هم واژگانی استفاده کرد که تفکربرانگیز و جالب باشد.همچنین در داستان اضافه‌گویی و شخصیت‌پردازی زیاد نکرد.
شهرام نائینی تمام این عناصر را در داستان‌هایش به‌خوبی رعایت کرده و تحسین‌برانگیز است و این راز ماندگاری داستان‌های کوتاه در ذهن مخاطبان است.
براتی گجوان افزود: در این کتاب، فرم داستان‌ها و دیالوگ‌ها بسیار مفهومی است؛اما بازنویسی‌های مکرر باعث بی‌احساس‌شدن داستان‌ها شده است.
لیلا صبوحی، نویسنده مشهدی نیز «وقتی همه‌جا شب است» را جزو کتاب‌هایی دانست که پایانش به قتل و مرگ ختم نمی‌شود و از دنیای مردگان فاصله گرفته و به دنیای واقعی برگشته است.
وی خاطرنشان کرد: این کتاب بیانگر زندگی طبیعی انسان‌ها است و به‌خوبی خواننده را جذب می‌کند در واقع کتاب زندگی است.